ผลของการเลิกจ้างแตกต่ างจากการลาออก
ท่านผู้อ่านหลายท่านสอบถามมาเกี่ ยวกับเรื่องลูกจ้ างขอลาออกจากงานว่ามีผลทันทีหรื อมีผลเมื่อถึงกำหนดตามหนังสื อขอลาออก ปัจจุบันได้มีคำพิพากษาของศาลวิ นิจฉัยแล้วว่าหนังสือลาออกมี ผลทันทีในวันที่ลูกจ้างยื่ นโดยตรงกับนายจ้าง หรือมีผลทันทีที่ จดหมายลาออกไปถึงนายจ้าง หลังจากนั้นลูกจ้างไม่ สามารถเปลี่ ยนใจโดยการถอนการแสดงเจตนาได้ นอกจากนี้นายจ้างยังมีสิทธิที่ จะเลิกจ้างก่อนถึ งกำหนดระยะเวลาที่กำหนดไว้ในหนั งสือลาออกได้ ลูกจ้างมีสิทธิเรียกค่าจ้างตั้ งแต่วันที่นายจ้างอนุมัติให้ ออกก่อนกำหนดจนถึงวันที่ กำหนดไว้ในหนังสือลาออกได้เท่ านั้น แต่ไม่มีสิทธิที่จะเรียกค่ าชดเชยตามกฎหมาย ส่วนการเลิกจ้างหมายถึง การที่นายจ้างไม่ให้ลูกจ้ างทำงานและไม่จ่ายค่าจ้างให้กั บลูกจ้าง ความหมายของการเลิกจ้ างและการลาออกจึงต่างกันโดยสิ้ นเชิง ลูกจ้างต้องทำความเข้าใจให้ดี ถ้ายังไม่มั่นใจก็อย่าเพิ่งยื่ นหนังสือลาออก เพราะจะมีผลทันที ตัวอย่างคำพิพากษาของศาลฎีกาที่ ตัดสินเกี่ยวกับเรื่ องการลาออกและการเลิกจ้างมีดั งนี้
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 10161/2551
โจทก์แสดงความประสงค์ ลาออกจากงานต่อจำเลยเมื่อวันที่ 17 มิถุนายน 2545 โดยให้มีผลวันที่ 31 กรกฎาคม 2545 เป็นการแสดงเจตนาบอกเลิกสัญญาจ้ างแรงงาน ซึ่งการเลิกสัญญาจ้างแรงงานที่ ไม่มีกำหนดระยะเวลานั้นนายจ้ างหรือลูกจ้างมีสิทธิ แสดงเจตนาบอกเลิกสัญญาได้แต่เพี ยงฝ่ายเดียวโดยไม่จำต้องให้อี กฝ่ายหนึ่งยินยอมตกลงหรืออนุมั ติ จึงมีผลในวันที่โจทก์แจ้งไว้ และไม่อาจถอนเจตนานั้นได้ตาม ป.พ.พ. มาตรา 386 วรรคสอง ดังนั้น สัญญาจ้างแรงงานย่อมจะมีผลสิ้ นสุดลงในวันที่ 31 กรกฎาคม 2545 แม้จำเลยจะให้โจทก์ออกจากงานก่ อนถึงวันดังกล่าวตามที่โจทก์ ประสงค์โดยโจทก์ไม่มีความผิด ก็มีผลทำให้โจทก์เสียหายเพี ยงเท่าที่ไม่ได้รับค่าจ้างจนถึ งวันที่โจทก์ประสงค์จะออกเท่านั้ น จึงมิใช่เป็นการเลิกจ้างอันมี ผลที่จะทำให้จำเลยต้องรับผิดจ่ ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้ า ค่าชดเชย และค่าเสียหายจากการเลิกจ้างที่ ไม่เป็นธรรมแก่โจทก์
ตัวบทกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา 386 ถ้าคู่สัญญาฝ่ายหนึ่งมีสิทธิเลิ กสัญญาโดยข้อสัญญา หรือโดยบทบัญญัติแห่งกฎหมาย การเลิกสัญญาเช่นนั้นย่อมทำด้ วยแสดงเจตนาแก่อีกฝ่ายหนึ่ง
แสดงเจตนาดั่งกล่าวมาในวรรคก่ อนนั้น ท่านว่าหาอาจจะถอนได้ไม่
พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541
มาตรา 17 วรรคสอง ในกรณีที่สัญญาจ้างไม่มี กำหนดระยะเวลา นายจ้างหรือลูกจ้างอาจบอกเลิกสั ญญาจ้าง โดยบอกกล่าว ล่วงหน้า เป็นหนังสือให้ อีกฝ่ายหนึ่งทราบ ในเมื่อถึง หรือก่อนจะ ถึงกำหนดจ่าย ค่าจ้างคราวหนึ่งคราวใด เพื่อให้เป็นผล เลิกสัญญากัน เมื่อถึงกำหนดจ่ายค่าจ้าง คราวถัดไปข้างหน้าก็ได้ แต่ไม่จำเป็นต้อง บอกกล่าวล่วงหน้า เกินสามเดือน
มาตรา 118 ให้นายจ้างจ่ายค่าชดเชยให้แก่ลู กจ้างซึ่งเลิกจ้าง ดังต่อไปนี้
(1) ลูกจ้างซึ่งทำงานติดต่อกั นครบหนึ่งร้อยยี่สิบวัน แต่ไม่ครบหนึ่งปี ให้จ่ายไม่น้อยกว่าค่าจ้างอั ตราสุดท้ายสามสิบวัน หรือไม่น้อยกว่าค่าจ้ างของการทำงานสามสิบวันสุดท้ ายสำหรับลูกจ้างซึ่งได้รับค่าจ้ างตามผลงานโดยคำนวณ เป็นหน่วย
(2) ลูกจ้างซึ่งทำงานติดต่อกั นครบหนึ่งปี แต่ไม่ครบสามปี ให้จ่ายไม่น้อยกว่าค่าจ้างอั ตราสุดท้ายเก้าสิบวัน หรือไม่น้อยกว่าค่าจ้ างของการทำงานเก้าสิบวันสุดท้ ายสำหรับลูกจ้างซึ่งได้รับค่าจ้ างตามผลงานโดยคำนวณเป็นหน่วย
(3) ลูกจ้างซึ่งทำงานติดต่อกั นครบสามปี แต่ไม่ครบหกปี ให้จ่ายไม่น้อยกว่าค่าจ้างอั ตราสุดท้ายหนึ่งร้อยแปดสิบวัน หรือไม่น้อยกว่าค่าจ้ างของการทำงานหนึ่งร้อยแปดสิบวั นสุดท้ายสำหรับลูกจ้างซึ่งได้รั บค่าจ้างตามผลงานโดยคำนวณเป็ นหน่วย
(4) ลูกจ้างซึ่งทำงานติดต่อกั นครบหกปี แต่ไม่ครบสิบปี ให้จ่ายไม่น้อยกว่าค่าจ้างอั ตราสุดท้ายสองร้อยสี่สิบวัน หรือไม่น้อยกว่าค่าจ้ างของการทำงานสองร้อยสี่สิบวั นสุดท้ายสำหรับลูกจ้างซึ่งได้รั บค่าจ้างตามผลงานโดยคำนวณเป็ นหน่วย
(5) ลูกจ้างซึ่งทำงานติดต่อกันครบสิ บปีขึ้นไป ให้จ่ายไม่น้อยกว่าค่าจ้างอั ตราสุดท้ายสามร้อยวัน หรือไม่น้อยกว่าค่าจ้ างของการทำงานสามร้อยวันสุดท้ ายสำหรับลูกจ้างซึ่งได้รับค่าจ้ างตามผลงานโดยคำนวณเป็นหน่วย
การเลิกจ้างตามมาตรานี้ หมายความว่า การกระทำใดที่นายจ้างไม่ให้ลู กจ้างทำงานต่อไปและไม่จ่ายค่าจ้ างให้ ไม่ว่าจะเป็นเพราะเหตุสิ้นสุดสั ญญาจ้างหรือเหตุอื่นใด และหมายความรวมถึงกรณีที่ลูกจ้ างไม่ได้ทำงานและไม่ได้รับค่าจ้ างเพราะเหตุที่นายจ้างไม่ สามารถดำเนินกิจการต่อไป
ความในวรรคหนึ่งมิให้ใช้บังคั บแก่ลูกจ้างที่มี กำหนดระยะเวลาการจ้างไว้แน่ นอนและเลิกจ้ างตามกำหนดระยะเวลานั้น
การจ้างที่มี กำหนดระยะเวลาตามวรรคสามจะกระทำ ได้สำหรับการจ้ างงานในโครงการเฉพาะที่มิใช่ งานปกติของธุรกิจหรือการค้ าของนายจ้างซึ่งต้องมี ระยะเวลาเริ่มต้นและสิ้นสุ ดของงานที่แน่นอนหรือในงานอันมี ลักษณะเป็นครั้งคราวที่มี กำหนดการสิ้นสุด หรือความสำเร็จของงาน หรือในงานที่เป็นไปตามฤดู กาลและได้จ้างในช่วงเวลาของฤดู กาลนั้น ซึ่งงานนั้นจะต้องแล้วเสร็ จภายในเวลาไม่เกินสองปีโดยนายจ้ างและลูกจ้างได้ทำสัญญาเป็นหนั งสือไว้ตั้งแต่เมื่อเริ่มจ้าง
ก่อนที่ลูกจ้างจะยื่นใบลาออกต้ องทบทวนให้ดี มิฉะนั้นไม่ สามารถถอนการลาออกได้
emagazine@decha.com(เครดิต)
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
|